Upplýsingar.

,,Ingólfur Guðmundsson, Ingólfur Guðmundsson– er vinsamlega beðinn um að koma upp að upplýsingum”.

Slíkar tilkynningar vöktu óskipta athygli átta ára huga míns í Hagkaupi í Skeifunni í gamla daga. Röddin hljómaði að ofan rétt eins og maður ímyndaði sér rödd Guðs almáttugs tala til mannanna í Gamla Testamentinu. Skilaboðin voru líka alltaf þau sömu: Einhver einn einstaklingur hafði verið útvalinn. Nærveru hans var óskað við borðið þar sem orðið ,,Upplýsingar” stóð stórum stöfum.

Í kjölfar endurkomu okkar hjónaleysa til Bretlands hef ég setið við og velt fyrir mér hugtakinu upplýsingar á nýjan leik. Að þessu sinni er það þó í sambandi við námið og fyrirhuguð ritgerðarskrif. Ég er að basla við að hugsa upp rannsóknarspurningu í tengslum við rétt almennings til upplýsinga í Evrópusambandinu.

Hugmyndin að baki því að allir eigi rétt til upplýsinga um það sem sambandið og stofnanir þess eru að gera gengur út frá því að slíkur réttur veiti starfsmönnum aukið aðhald og hvetji til heiðarlegri og vandaðri vinnubragða.

Í Bretlandi er ár síðan lög um rétt almennings til upplýsinga tóku gildi. Fjölmiðlamenn hafa verið býsna duglegir við að nýta sér þessi lög. Þekktasta dæmið um áhrif laganna er líklega þegar blaðamaður einn eftir öllum leigubílanótum sem David McLetchie, leiðtogi skoska Íhaldsflokksins, hafði skilað inn frá 1999. Í ljós kom að McLetchie hafði árlega eytt meira en 200.000 krónum af fé skattborgaranna í leigubílakostnað síðan 1999. Þar sem McLetchie hafði um árabil lýst sjálfum sér sem eldheitum andstæðingi óráðsíu innan hins opinbera voru uppljóstranir þessar ekki beinlínis til þess fallnar að stuðla að frekari framgangi hans á vettvangi stjórnmálanna. Hann sagði af sér skömmu síðar.

Sú umræða stendur nú yfir hvort hugsanlega eigi að breyta þessum lögum. Ástæðan mun aðallega vera sú að lögin hafa mikið verið notuð til alls kyns prakkaraskapar gagnvart starfsmönnum hins opinbera. Til dæmis sendi forvitinn borgari fjármálaráðuneytinu bréf ekki alls fyrir löngu þar sem hann óskaði eftir upplýsingum um hversu mikinn klósettpappír starfsmenn ráðuneytisins hefðu notað á ákveðnu tímabili. Þessu varð ráðuneytið að svara.

Um svipað leyti barst íþrótta- og menningarmálaráðuneytinu fyrirspurn um hversu miklu ráðuneytið hefði varið til kaupa á fæðubótarefnum frá 1997. Svarið við þeirri spurningu mun hafa verið ,,Nil pounds”.

Angela nokkur Wright, kona frá Hamsphire, sendi yfirvöldum erindi í maímánuði um að sér yrðu veittar upplýsingar um ókvænta karlmenn í sveitarfélaginu á aldrinum 35 til 49 ára sem bæru einkennisbúning við störf sín. Jafnframt óskaði hún eftir upplýsingum um laun þeirra, lífeyrisréttindi og heimilisföng.

Yfirvöld svöruðu erindi hennar á þann veg að í sveitarfélaginu væru alls 210 piparsveinar í einkennisbúningi. Vegna reglna um persónuvernd væri hins vegar ekki hægt að upplýsa um nöfn þeirra og heimilisföng.

Tony Blair var á sínum tíma helsti talsmaður laganna. Hermt er að eftir að forsætisráðuneytið neyddist til að láta af hendi alla gestalista Blairs, kostnað við utanlandsferðir og kostnað við förðun ráðherrans (menn verða að líta vel út fyrir framan myndavélarnar) hafi hrifning hans fyrir þessari lagabót dvínað nokkuð.

Hristist fyrir lendingu.

Yfir Atlantshafinu er 1100 millibara lægð. Almennt séð vekja slíkar staðreyndir ekki sérstakan áhuga minn. Þegar maður er staddur inni lægðinni miðri og sætisbeltaljósin kvikna á ný er hins vegar ekki laust við að maður sjái veðurkortið í nokkuð öðru samhengi.

Sem betur fer þarf töluvert til að raska hugarró minni í flugvélum. Ég upplifi ekkert dramatískt á borð við það að sjá líf mitt þjóta hjá. Í staðinn líða klukkustundirnar frá því að ég vaknaði í rólegheitum í gegnum hugann.

Vaknaði kl. 4.40 fyrir flugið. Það tekur um 20 mínútur í svefnrofunum að átta sig á því að tveggja og hálfs tíma svefn er svo sannarlega ekki það sem þarf.

Ingvar og Sverrir bræður mínir skutla okkur út á flugvöll. Morgninum er alfarið bjargað þegar þeir setja hið sígilda ,,Eins dans við mig” með Hemma Gunn, af sólóplötu hans ,,Frískur og fjörugur.” Ég held að það væri hægt að koma fólki í jarðaför í gott skap með þessu lagi, sem og fleiri lögum af plötunni.

Á flugvellinum hittum við Óla og Laurence sem eru á leiðinni til Brussel gegnum Amsterdam. Þar sem flugvellir eru í eðli sínu óheimilislegir og fjarrænir staðir er eitthvað sérstaklega skemmtilegt við að rekast á vinafólk sitt þar þó stutt sé.

Í Leifsstöð reyndist annars allt vera lokað nema gamla kaffiterían. Einhvern tíma spurði ég Jónas Kristjánsson, veitingahúsarýnanda með meiru, að því hver væri versti veitingastaður á Íslandi. Jónas svaraði með þeirri innilegu ólund sem honum einum er gefin að það væri án nokkurs vafa kaffiterían í Leifsstöð. Maturinn þar væri ekki bara dýr, heldur líka óætur.

Í Fríhöfninni keyptum við Tópas-líkjör til að bjóða vinum okkar Andersson, Ligiu og Christinu í matarboði sem við ætlum að halda saman fljótlega. Mér verður hugsað til þeirra heilræða sem ég fékk einu sinni að áfengi sé eini varningurinn sem ekki eigi undir nokkrum kringumstæðum að flytja frá Íslandi.

Sylvía sofnaði langt á undan mér í flugvélinni. Ég setti á Antony and The Johnssons í símanum og leið út af í framhaldi af því. Ég get staðfest að draumarnir verða svo sannarlega undarlegir með þessa tónlist í eyrunum.

Tíu daga dekurstund í faðmi fjölskyldu og vina

Stefnan er tekin á boxið kl 7:30 í fyrramálið. Þó svo að dagarnir á Íslandi hafa verið töluvert styttri en í Lundúnum þá voru hátíðarnar
góðar og eftirminnilegar. Við hjónaleysin mættum á Hlakkandanum (22.des) og á móti okkur tók gamla rúmið okkar í herbergi Gvara. Gvari hefur
þann einstaka hæfileika þegar kemur að því að búa til svefnstað og nýttum við hann oft á tíðum of vel með tilheyrandi samviskubiti.
Því þrátt fyrir að hátíð ljóss of friðar hafi gengið í garð þá áttum við námsmennirnir nokkur verkefni á herðunum sem ekki náðust að
klára fyrir Íslandsför.

Ekki spillti það nú fyrir dvölinni þær kræsingar sem við hjónaleysin vorum boðin í. Máltíðum og matarhæfileikum tengdó verður
sárt saknað í boxinu ásamt tilþrifum Manna og Þóru í eldhúsinu. Ætli það sé tilviljun að þau Manni og Þóra séu fædd á sama degi.
Ekki kæmi það á óvart að einhver matarguðinn vaki yfir 1. des. Svo er alltaf gott að hitta Mömmu og Pabba.

Laila og Manni slógu svo til og trúlofuðust á nýju tungli á gamlársdag.