As he passed me I pulled out the gun, aimed at his back and pulled the trigger.

Þegar maður er fjögurra ára finnst manni skrýtið þegar eitthvað hræðir foreldra manns eða gerir þeim bilt við. Sennilega er það ástæðan fyrir því að ég man ennþá eftir þessum degi fyrir 25 árum.

Ég man að pabbi og mamma sögðu mér að John Lennon hefði verið skotinn. Mér fannst einkennilegt að þeim skyldi vera svona brugðið yfir þessu og þykja þetta svona leiðinlegt.

John Lennon taldist ekki til fjölskyldunnar. Mér vitanlega var hann heldur ekki tíður gestur á heimili okkar að Rädisgränd í Malmö. Þar sem ég var fjögurra ára gat hins vegar ekki með öllu útilokað að gestakomur hans ættu sér stað utan míns fótaferðartíma.

Rétt í þessu var ég að horfa á þátt með viðtölum við Mark Chapman. Þegar hann var handtekinn eftir morðið hafði hann á sér eintak af Bjargvættinum í grasinu. Í þættinum sagði hann bókina hafa orðið sér innblástur að verknaðinum.

Það er greinilega ekki hættulaust að skrifa bækur í þessum heimi.

Maður dagsins

Maður dagsins er David Davis. Ástæðan fyrir því er sú að á morgun verður tilkynnt um siguvegara í formannskjöri Breska íhaldflokssins. Í þeirri vinsældakosningu mun Davis bíða afgerandi ósigur. Fjölmiðlar munu þá kalla hann mann gærdagsins. Samkvæmt því er hann því maður dagsins í dag.

Um stefnumál David Davis veit ég aðeins tvennt. Í fyrsta lagi ætlar hann að lækka skatta.
Þetta er sígilt kosningaloforð sem auðvelt er að skjóta sér á bak við með vísan til efnahagssástandsins þegar kemur að efndum.

David Davis hefur hins vegar tekið þetta lengra: Hann ætlar að lækka skatta algerlega óháð því hvert efnahagssástandið verður ef hann kemst til valda.

Hitt atriðið sem ég veit um stefnu Davis er að hann ætlar að afnema hina svokölluðu mannréttindalöggöf sem Blair & co settu fyrir nokkrum árum. Þessi löggjöf er eitt af því fáa sem flestir eru sammála um að Blair hafi gert vel í stjórnartíð sinni.

Um daginn var viðtal við konu David Davis í Daily Mail. Efnislega hljóðaði það svona:

Frú Davis sér ekki mikið af manninum sínum heima. Hún viðurkenndi jafnframt að þá sjaldan Hr. Davis væri heima þá töluðust þau hjónin mest lítið við. Kvað hún bónda sinn mestmegnis hanga í símanum þann tíma. Ef ekki þá væri hann að horfa á hasarmyndir.

Væntanlega verða Blair og félagar þeir sem mest munu bölva ósigri Davis á morgun. Þeir eru varla hræddir við andstæðing sem sem ekki getur einni sinni fengið konuna sína til að kjósa sig.