Einkamál.

Einhvern tíma í kringum 1985 birtist í DV auglýsing þar sem geðgóð miðaldra kona óskaði eftir að kynnast karlmanni á sama aldri.

Í ljósi þess að þetta voru einu upplýsingarnar sem fram komu í auglýsingunni staldraði lesandinn óhjákvæmilega við orðið ,,geðgóð” í þessu samhengi. Af hverju kaus auglýsandinn að leggja sérstaka áherslu á þetta orð tengslum við miðaldra konur?

Sjálfsagt fæst aldrei fullnægjandi svar við þeirri spurningu. Auglýsingin varð hins vegar tilefni til þess að ég ákvað lengi vel að gjalda sérstakan varhug við ókunnugum miðaldra konum.

Um daginn barst í hendur mínar eintak af tímaritinu London Review of Books (www.lrb.co.uk). Það er helgað skrifum um bókmenntir og líklega er vandfundinn sá snepill af rituðu máli í hinum enskumælandi heimi þar sem fólk tekur sig jafn-alvarlega. Orðið póstmodernismi er svo sannarlega ekki haft í flimtingum á þeim bænum.

Fyrir sjö árum tók London Review of Books upp á þeirri nýbreytni að birta einkamálaauglýsingar. Tilgangurinn var sá að lesendur blaðsins fengju með því tækifæri að nálgast fólk af svipuðu sauðahúsi. Forsvarsmönnum blaðsins nokkuð til blandinnar ánægju sló þessi nýi liður í gegn svo um munaði. Margir lesa nú blaðið eingöngu vegna einkamálauglýsinganna.

Það verður að segjast eins og er að einkamáladálkur London Review of Books er nokkuð sér á parti. Um daginn var til dæmis þessa auglýsingu að finna: ,,I like my women the way I like my kebab. Found by surprise after a drunken night out and covered into too much tahini. Before too long I will have discarded you on the pavement of life, but until then you are the perfect complement to the perfect evening.” – (Man, 32, rarely produces winning metaphors).

Önnur góð er hin auðmjúka: ,,Shy, ugly man, fond of extended periods of self-pity, middle-aged, flatulent and overweight, seeks the impossible.” Svo eru til auglýsingar þar sem fólk talar af meira sjálfsöryggi:

,I´ve divorced better men than you. And worn more expensive shoes than these. So don’t think placing this ad is the biggest come-down I´ve ever had to make.” (34 ára kona).

Margar eru stuttar en gagnorðar. 29 ára kona lýsti til dæmis áhugamálum sínum svona: ,,My hobbies include crying and hating men.” Eða þá: ,,My ideal woman is a man. Sorry, mother.” Stundum veit aðeins sá sem auglýsingunni er beint að hvað við er átt. Eins og til dæmis þessi örstutta sem hljóðaði einfaldlega: ,,I hate you Alan Rusbridger.”

Sjaldan, ef nokkurn tíma hefur birst jafn-kjarnyrt auglýsing eins og þessi: ,,Nihilist seeks nothing.”

Eftir því sem fregnir herma hefur sú viðleitni útgefenda London Review of Books að leiða saman menntasnobb ekki borið glæsilegan árangur. Fyrir skömmu lagði bresk blaðakona inn auglýsingu þar sem hún auglýsti eftir alvarlegu og innhaldsríku sambandi. Rösklega helmingur svaranna var frá verðbréfasölum á fimmtugsaldri sem voru að leita að viðhaldi. Hin voru að mestu leyti frá sólbrúnum strákum á hlýrabolum.