Hið ljúfa líf

Eftir stífar setur við að skrifa um Challenger og Columbia slysin skilaði ég inn greinarstúfnum á miðvikudaginn. Þar hitti ég stallsystur mínar og við ákváðum að kaupa okkur samlokur og setjast út í blíðskaparveðri í “Sommerset House.” Ekki slæm hugmynd það.


Á fimmtudaginn reis hitinn í 24 gráður okkur lundúnarbúum til mikillar ánægju. Ég dreif mig í klippingu, enda komin með soddan lubba, og dreif svo Kjartan út í góða veðrið. Fjárfest var í sólgleraugum fyrir sumarið.


Við Unnur drifum okkur svo í Hyde Park á föstudaginn, þar lágum við á bleiku picnic teppi og fengum okkur beyglu með rjómosti og vínber. Gáfum svo svönunum brauð, talandi um að vera “living on the edge” á tímum fuglaflensunar.


Ég kom svo við í búðinni á leiðinni heim og keypti í matinn fyrir matarboð kvöldsins. Kjartan kom af bókasafninu sveittur eftir rökræður í umræðuhópnum sínum. Fengum svo til okkar góða vini.


Anderson og Ligia í góðu stuði


Chris og Gian Reto að gæða sér að eyrnasnepplapasta og kjúlla


Strákarnir töluðu um ústlit í brasilísku knattspyrnunni meðan við stelpurnar lékum okkur með snæri (man einhver hvað svona fingra-teygjutvist kallast?)


Komumst að því að við kunnum þetta allar, virðist vera alþjóðlegur leikur.

Í gærkveldi urðum við þess heiðurs aðnjótandi að fá Árna og Guðrúnu í kvöldkaffi. En Guðrún kom til London í óvænta heimsókn í gær, virkilega gaman að hitta þau. Þau færðu mér líka lakkrís, það finnst mér aldrei leiðinlegt.