Valkvíði

Ef ég lít aðeins tilbaka, svona þrjár vikur, þá þjáðist ég af óttarlegum valkvíða þegar ég byrjaði í skólanum. Valkvíðinn einkenndist fyrst og fremst af því hvaða kúrsa ég ætti að velja. Ég hafði enga undankomu leið aðra en að velja visst marga kúrsa sem gáfu visst margar einingar, víst ég var nú komin hingað á annað borð.

Ég var samt að velta því fyrir mér öðrum tegundum valkosta. Ég stend mig oft að því að rölta um bæinn og dást að fallegum flíkum og áhugaverðum bókum en geta ekki valið á milli þeirra. Stundum held ég að of margir valmöguleikar geri það að verkum að maður velji frekar ,,status quo” þ.e.a.s sleppi þessu bara.

Ég gleymi því aldrei þegar ég var eitt sinn með pabba og mömmu á ferðalagi um fyrrverandi Júgóslavíu. Við vorum uppiskroppa af sjampói og ákváðum að stoppa í verslun á leiðinni. Þegar við spurðum búðarkonuna um sjampó svaraði hún ,,kleine” eða ,,grosse” (einhverra hluta vegna var samskiptamátinn á þýsku) og við fjölskyldan gengum ánægð út með sjampóbrúsan okkar.

Um daginn fór ég hinsvegar í sjampóleiðangur hér í lundúnaborg. Það voru svo margar tegundir að ég nennti ekki að setja mig inn í þetta og ákvað að kaupa bara sjampóið seinna. – Kannski í annarri búð með færri valmöguleikum?